Στην υλοποίηση του έργου “Aqua-lity” συμμετέχει το εξής εταιρικό σχήμα:

• Επικεφαλής Εταίρος- Δήμος Ωραιοκάστρου
• Εταίρος 2-Δήμος Dimitrovgrad

Δήμος Ωραιοκάστρου (LB): Site

Ο Δήμος Ωραιοκάστρου είναι δήμος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας που συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Προέκυψε από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Ωραιοκάστρου, Μυγδονίας και Καλλιθέας. Η έκταση του νέου Δήμου είναι 217,78 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 38.317 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2011 (25.183 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001). Έδρα του είναι το Ωραιόκαστρο που βρίσκεται 11 χλμ. βόρεια της Θεσσαλονίκης.Σε μία αμφιθεατρική θέση με μέσο υψόμετρο 250μ. και σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο Δήμος Ωραιοκάστρου περιλαμβάνει στα διοικητικά του όρια τους συνοικισμούς του Ωραιοκάστρου, του Παλαιοκάστρου, της Γαλήνης, της Ασπρόβρυσης, των Πεύκων, του Παράδεισου, της Φιλοθέης και της Αμφιθέας. Η έδρα του Δήμου βρίσκεται στο συνοικισμό του Ωραιοκάστρου όπου είναι και ο μεγαλύτερος.Το Ωραιόκαστρο αποτελεί έναν Δήμο με ραγδαία πληθυσμιακή και οικιστική ανάπτυξη, η οποία με τη μέριμνα της οικείας Δημοτικής Αρχής συντελείται με όρους ποιότητας και απόλυτου σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Είναι ενδεικτικό ότι σε μόλις μία δεκαετία ο πληθυσμός του Ωραιοκάστρου υπερδιπλασιάστηκε και από τους 5.500 κατοίκους που αριθμούσε ο δήμος, στην απογραφή του 2001 έφθασε να αριθμεί 12.000 κατοίκους. Σε κάθε περίπτωση ο πραγματικός πληθυσμός του Ωραιοκάστρου υπολογίζεται ότι ξεπερνά σήμερα τους 30.000 κατοίκους. Εκτός από τον πληθυσμό, εξ’ άλλου υπερδιπλασιάζεται και η έκταση του Ωραιοκάστρου, καθώς με το νέο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, το οποίο αποτελεί ακόμη μία κατάκτηση της Δημοτικής Αρχής που εγγυάται την τοπική ανάπτυξη, εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης μία έκταση 4.217 στρεμμάτων.Έχοντας διανύσει μία πορεία προόδου, το Ωραιόκαστρο αποτελεί σήμερα μία σύγχρονη και δυναμική πόλη, η οποία παρέχει σχεδόν το σύνολο των εξυπηρετήσεων στους μόνιμους κατοίκους και στους επισκέπτες της. Πέραν των άρτια οργανωμένων βασικών υποδομών, το Ωραιόκαστρο διαθέτει υποδομές: διοίκησης (Δημαρχείο, ΚΕΠ, Δημόσιες Υπηρεσίες), εκπαίδευσης, αθλητισμού (προγράμματα μαζικού αθλητισμού, πρόγραμμα «παιδί και θάλασσα», πρόγραμμα «μπάνια στην Τρίτη ηλικία», Κλειστό Δημοτικό Γυμναστήριο «Κονταξοπούλειο», Δημοτικό Κολυμβητήριο Ολυμπιακών διαστάσεων, Δημοτικό Στάδιο Ποδοσφαίρου, Γήπεδα Αντισφαίρισης, Γήπεδα 5Χ5, ανοιχτά Γήπεδα Μπάσκετ), κοινωνικής πολιτικής (Δημοτική Τράπεζα Αίματος, Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας, Κ.Α.Π.Η., Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας, Σχολή Γονέων, πρόγραμμα στήριξης στους νέους γονείς, μαθήματα παροχής Πρώτων Βοηθειών, Πολυιατρείο του Ι.Κ.Α.), πολιτισμού (ενεργό Πολιτιστικό Οργανισμό, ομάδες εικαστικών, ομάδα θεάτρου, φιλαρμονική ορχήστρα, Λαογραφικό Μουσείο – υπό δημιουργία, πολυδύναμο πολιτιστικό και αθλητικό κέντρο – υπό δημιουργία), καθώς επίσης πλήθος ιατρείων και πιστωτικών ιδρυμάτων αλλά και ξενοδοχειακές ομάδες. (Δημοτικοί Παιδικοί Σταθμοί, οργανωμένες και διαρκώς ανανεωμένες σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης και Μαθητείας, Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων, Δημοτική Βιβλιοθήκη, Σχολές χορού και Μουσικής).

Δήμος Dimitrovgrad (PB2): Site

Dimitrovgrad (Βουλγαρικά: Димитровград) είναι μια πόλη στην επαρχία Haskovo της Βουλγαρίας. Βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Μαρίτσα στην περιοχή της Θράκης, κοντά στην επαρχιακή πρωτεύουσα, το Χάσκοβο. Το Dimitrovgrad είχε πληθυσμό 38.015 σύμφωνα με απογραφή που έγινε το 2011.Η πόλη Dimitrovgrad, που ιδρύθηκε το 1947, είναι μια πόλη που χτίστηκε από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρόσφατα εδραιωμένη κομμουνιστική κυβέρνηση σχεδίασε την πόλη ως μια σοσιαλιστική πόλη μοντέλο και ένα σύγχρονο βιομηχανικό κέντρο. Το πήρε το όνομα του από τον  κομμουνιστή ηγέτη της Βουλγαρίας, Γκεόργκι Ντιμιτρόφ.

Πληθυσμός:
Ο πληθυσμός του Dimitrovgrad κατά την πρώτη δεκαετία μετά την ίδρυσή του ήταν κατά μέσο όρο περίπου 34.000. Στις επόμενες δεκαετίες, άρχισε να αυξάνεται, κυρίως λόγω των μεταναστών από τις αγροτικές περιοχές, φτάνοντας στο ανώτατο σημείο μεταξύ του 1985 και του 1992, φτάνοντας περίπου τους 50.000 κατοίκους. Έκτοτε, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο πληθυσμός μειώθηκε ραγδαία λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης στην περιοχή που οδήγησε σε νέα μετανάστευση στην πρωτεύουσα της χώρας Σόφια και στο εξωτερικό

Ιστορία:
Το Δημητροβγκράντ δημιουργήθηκε από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας, το κομμουνιστικό κράτος που ανέλαβε την εξουσία μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η κατασκευή της πόλης άρχισε στις 10 Μαΐου 1947, με το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας το παρείχαν εθελοντές  που έφθασαν από όλη τη Βουλγαρία. Η ίδρυση του Dimitrovgrad ανακοινώθηκε επισήμως στις 2 Σεπτεμβρίου 1947 από τον αρχηγό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, Γκεόργκι Ντιμιτρόφ. Τα τρία χωριά του Rakovski, του Mariyno και του Chernokonyovo συγχωνεύθηκαν για να σχηματίσουν το Dimitrovgrad. Η κατασκευή της πόλης συνεχίστηκε εντατικά για αρκετά ακόμα χρόνια.Ο κύριος πρακτικός λόγος πίσω από τη νέα πόλη ήταν η δημιουργία ενός σύγχρονου βιομηχανικού κέντρου για τη Βουλγαρία. Υπήρχε επίσης ένα ιδεολογικό υπόβαθρο για την κατασκευή του. Η εκτεταμένη καταστροφή στην Ανατολική Ευρώπη που προκλήθηκε από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και η άνοδος των σοβιετικών κομμουνιστικών κρατών στην περιοχή (γνωστή ως ανατολικό μπλοκ) οδήγησαν σε πολλές πόλεις που χτίστηκαν ή ανοικοδομήθηκαν με τη χρήση νέων στυλ σοσιαλιστικού σχεδιασμού. Τα αρχικά κτίρια του Δημητροβγκραντ χτίστηκαν με αρχιτεκτονικά στυλ, γνωστά ως “σοβιετική αυτοκρατορία” ή “μπαρόκ του Στάλιν”, με προσόψεις των πρώτων συχνά μνημειώδεις, με πλίνθους, μεγάλες κίονες και μικρά διακοσμητικά μπαλκόνια. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς επεκτάθηκε η πόλη, χτίστηκαν κτίρια που χαρακτηρίζονταν από μικρότερη διακόσμηση στο νεώτερο νεωτεριστικό αρχιτεκτονικό στυλ.Το 1970 πραγματοποιήθηκε η πρώτη γιορτή του εθνικού φεστιβάλ ποίησης «Penio Penev» και αυτή η παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το 1980 διεξήχθη για πρώτη φορά η διετής βουλγαρική θεατρική αφίσα. Το 1987 άνοιξε το μουσείο Penio Penev.Το 1992, λίγο μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στη Βουλγαρία, το μνημείο του Γεωργίου Δημητρόφ αφαιρέθηκε από τις αρχές. Αυτή η κίνηση αποδείχθηκε πολύ δημοφιλής από τους κατοίκους της περιοχής και το 2012 υιοθετήθηκε από το δημοτικό συμβούλιο του Dimitrovgrad σχέδιο αποκατάστασης του αγάλματος και ανακατασκευή του μέχρι το 2013. Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει συμβεί.